Systemisch, energetisch, spiritueel of hoe je het ook noemt: het zijn verschillende woorden die hetzelfde vertellen. Namelijk dat er een werkelijkheid naast onze gebruikelijke 2D waarneming is. Om de notie aan te geven dat er nog veel meer informatie beschikbaar is. En dat er een universele logica is die alles overstijgt. Iets dat gaat voorbij wat zichtbaar is.
Spiritualiteit: voorbij het zichtbare
‘Voorbij het zichtbare’ is wat je waarneemt met innerlijke antenne, dus niet met je ogen of oren. De ‘onderstroom’ wordt het ook wel eens genoemd. Het gaat om die informatie die niet wetenschappelijk te bewijzen is maar wel bestaat. Bij systemische opstellingen wordt juist die informatie, uit voorbij het zichtbare, bewust en communiceerbaar gemaakt. Opstellingen brengen vaak grote, blijvende doorbraken bij deelnemers doordat informatie bewust geworden is.
Dezelfde kennis die een begeleider van op een opstelling gebruikt is óók in een heel andere vorm toe te passen: in het stellen van vragen.
Opstellingen als medium
Opstellingen zijn als vorm misschien wel een van de meest breed geaccepteerde vorm in de dagelijkse spirituele praktijk. Je kunt niet ‘tegen’ een opstelling zijn of ‘niet geloven’ in wat zich laat zien en wat je zelf ervaart.
Er zijn veel manieren om toegang tot die informatie te krijgen: via mediums, stenen, pendelen, tarot, meditaties, noem maar op. Opstellingen is van al deze manieren een van de meest breed geaccepteerde vormen geworden. Dat zou kunnen komen doordat ieder die deel is van de opstelling of daar toeschouwer van is, de informatie zelf, in hun eigen lichaam kan voelen.
Een goede begeleider van opstellingen stuurt niet op inhoud maar maakt door zijn presence een holding space voor de opstelling. De voedingsbron van een opstelling wordt systemisch werk genoemd.
Hier
In systemisch werk wordt die universele logica als volgt geformuleerd:
- Een deel is altijd onderdeel van een groter geheel
- Delen zijn onbewust trouw aan eerdere delen en het grotere geheel
- De grenzen van tijd en ruimte bestaan niet
Een deel wordt in systemisch werk een ‘systeem’ genoemd. Een systeem kan vele dingen zijn: jij bent een systeem, de plaats waar je woont is een systeem, de lezers van Spiegelbeeld vormen een systeem. Ieder systeem is deel van een groter geheel, van een groter systeem. Jij behoort tot een familie, je woonplaats behoort tot een regio en een land en de lezers van Spiegelbeeld behoren tot het systeem van mensen die geinteresseerd zijn in spiritualiteit. Vanuit die verbondenheid met een groter geheel, stroomt er energie met informatie van en naar de delen. Als die uitwisseling niet kan plaatsvinden, sterft het deel als het ware af. Mensen worden ziek, familieleden verbreken contact en bedrijven gaan failliet.
Hoe het nu met je is, is de optelsom van alles wat hiervoor geweest is. Van de tweede wereldoorlog, tot de keuze van je ouders voor elkaar en de voeding die jij jezelf geeft en alles wat daartussen zit. Het is als het ware wat je als thuis herkent. Hoe het ook was, hoe arm of rijk in liefde, veiligheid, kansen. Ieder is onbewust trouw aan wat thuis is. Thuis zelf is ook deel van een groter geheel. Zo is te verklaren dat hoogbejaarde Nazi’s in hun hart nog steeds die ideologie volgen, dat het pijn doet als kind als een van je ouders de ander negatief bejegent en waarom voedingsgewoontes zo sterk kunnen zijn. Ergens, instinctief, is het thuis.
Tijd en ruimte zijn constructen die we zelf als mensen gecreëerd hebben. Deze, en alle andere constructen, bestaan niet in het voorbij het zichtbare. Een trauma dat twee generaties terug ontstaan is, kan vandaag springlevend zijn. Niet meer bij diezelfde persoon, maar bij de nazaten. Zeker als ‘we het er niet meer over hebben’ dan is het trauma in voorbij het zichtbare, sterk aanwezig. Het veroorzaakt een soort gat.
Als er ergens in dat grotere geheel een gat is, dan kan het voorkomen dat jij, vanuit de trouw aan het deel waar jij uit voortkomt, dat gat gaat vullen. Onbewust. Onbedoeld. Vanuit liefde en trouw aan je herkomst. Deze trouw kent geen grenzen of houdbaarheidsdatum en kan dus generaties achter elkaar doorgegeven worden.
Systemische vragen (ook wel bekend als Rake Vragen) gaan over die universele logica: hoe zijn de verbindingen en uitwisseling tussen de delen en het grotere geheel? Waar zijn onbewuste loyaliteiten? Wat hoort waar?
Vragen
Vragen als vorm hebben een unieke en waardevolle eigenschap: je kunt namelijk áltijd een vraag stellen. Onafhankelijk van context en positie: een vraag stellen kan altijd. Met de kennis van systemen, en hoe systemen functioneren, kun je vragen stellen die zich richten op voorbij het zichtbare.
Vragen stellen die naar voorbij het zichtbare gaan, gaat in 3 simpele stappen:
- Het startpunt is dat je er expliciet vanuit gaat dat hoe het nu is, veroorzaakt kan worden door iets uit voorbij het zichtbare. Je weet het niet zeker maar je houdt er serieus rekening mee. Dit betekent ook dat je geen mening hebt over wat het ‘goede antwoord’ zou moeten zijn, of wat de ‘juiste richting’ is. Je weet namelijk niet wat er zich in voorbij het zichtbare, bevindt. Een wens of mening hebben, verzwakt de potentie van de vraag. Heb je toch een wens of mening en lukt het je niet je hiervan los te maken? Spreek dat dan hardop uit, het erkennen vermindert de kracht van de wens of mening.
- Je zorgt dat jij jezelf zó organiseert dat jij met je aandacht, energie, presence een context maakt waarin alles kan gebeuren. Zodat je vraag vol vertrouwen als het ware op reis kan gaan. Hoe beter je dit doet, hoe hoger jouw kwaliteit van aanwezigheid. Een hoge kwaliteit van aanwezigheid is een energetische uitnodiging aan de ander om het veld van het zichtbare te verlaten en zich open te stellen voor de informatie uit voorbij het zichtbare. Je bent helemaal aanwezig en tegelijkertijd trek jij jezelf een beetje terug. Want je wilt dat veld wat je maakt natuurlijk niet vullen met informatie uit jouw systemen, je wilt niet jouw trauma’s en dromen projecteren op de ander.
- Stel een vraag die niet voor jou is maar voor de ander. Dat doe je door onverschillig te zijn over het antwoord. Het maakt je niet uit wat het antwoord is, of er überhaupt een antwoord komt of in welke vorm. Het gaat je om het stellen van de vraag.
Tips
De algemene stelregel is dat je vragen niet gaan over feiten of gebeurtenissen. Die bevinden zich immers in het zichtbare.
Een tweede ontwerpregel voor dit soort vragen is dat ze kort zijn. Maak vragen die geen komma nodig hebben.
Voorbeelden van vragen
Vragen die je in vrijwel iedere situatie kunt stellen en die je direct naar voorbij het zichtbare brengen, onder voorwaarde dat jij als vraagsteller een hoge kwaliteit van aanwezigheid hebt, zijn:
- Wie of wat wordt er niet gezien?
- Voor wie of wat is dit een goede oplossing?
- Bij wie of wat hoort dit werkelijk?
Samenvatting
Spiritualiteit, bewustzijn, het is deel van ons dagelijks leven. Het is tijd dat we met elkaar meer en meer vormen vinden en maken die we in ons dagelijks leven kunnen gebruiken. Zoals bijvoorbeeld de vragen die we stellen en de manier waarop we ze stellen. Vragen als brug tussen daar en hier.